Sıkılmak yok!

Ne kadar çok ezgi var, şiir var ki arkadaş insan ordan alıp, şuraya getiren. Şurdan taaa oralara taşıyan. Hele ki onlar bir de yanlış içeçeklerle birleştiklerinde hayat çok daha farklı sanki.

Çok eski bir arkadaşı uzaklardan gözlüyormuşsun gibi bir hissiyat. Çünkü büyük klişe... Bilirsiniz derler ya, aynı şeyleri senden çok daha önce hissetmiş birileri. Hani 'hah, o demese ben diyecektim.'

Aynen öyle..

Şu an kafam güzel galiba, efkarlardayım...

Sevgiler...